Zij Was Daar De Regiseur
Kan het nog steeds niet bevatten
nooit meer naar mijn moeder toe
nooit meer bij haar koffie drinken
nooit meer vragen: Hoe gaat het moe?
't Huis staat ginder, vol met spullen
maar ik kan er nog niet in
is te pijnlijk om te ruimen
al haar spulletjes daarin
't Is geen huis van een oude dame
alles kocht zij licht van kleur
blank-eiken had altijd haar voorkeur
zij was daar de regiseur
'k durf de straat niet in te lopen
'k heb de sleutel van haar huis
maar 't is leeg en koud van binnen
want mijn moeder is niet thuis
****
jannie
16 september 2004
| Bieke: | Donderdag, september 16, 2004 23:24 |
| Prachtig neergezet Jannie en kan je enkel veel sterkte toewensen in het verwerken van je verdriet. Liefs en knuffel Bieke, |
|
| lommert: | Donderdag, september 16, 2004 21:00 |
| ja, dit is ook voelbaar voor mij...een leeg huis waar zoveel gebeurde...lief en leed gedeeld..het is en blijft onwezenlijk..rij nog elke avond en morgen langs hun huisje, waar nu anderen in wonen..en waar ik nog telkens mijn vader elke morgen met zijn boerenzakdoek in gedachten zie zwaaien..elke morgen naar mij die naar zijn werk ging...je maakt heel wat los met je mooie gedicht xxxliefs willem |
|
| ***Zij***: | Donderdag, september 16, 2004 19:54 |
| Warme knufffffff..... snif... |
|
| westland: | Donderdag, september 16, 2004 18:48 |
| prachtig neer gezet jannie,ja dat is heel moeilijk maar moet toch een keer gebeuren.bij mijn schoonvader hebben we het meteen gedaan,ben er daarna nooit meer geweestzelfs niet in de straat. | |
| Ivoke: | Donderdag, september 16, 2004 17:55 |
| dat is inderdaad moeilijk maar met de tijd slijten die dingen en ga je alles met andere ogen bekijken, je ontdekt dan nog dingen die je van je ouders niet hebt geweten. Ik weet er over mee te spreken, op de dag van vandaag blijven ze me nog steeds verrassen, heb gisteren hun verlovingsringen gezien, 'k wist niet eens dat vader die ring had, zonder van de trouwring te spreken, raar toch allemaal, het doet je wel steeds nadenken ! liefs en veel sterkte, Chris. |
|
| juffie: | Donderdag, september 16, 2004 11:15 |
| Die eerste stap, die is zooo moeilijk.Als je eenmaal geweest bent blijft het wel moeilijk maar nooit zoals die eerste keer. Ik leef met je mee en wens je heel veel sterkte. | |
| arie: | Donderdag, september 16, 2004 10:28 |
| Ik weet hoedat voelt jannie.. Heel veel sterkte Arie |
|
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Donderdag, september 16, 2004 09:25 |
| ik geef je even een warme troostknuff.. veel sterkte...... liefs en xxx |
|
| sunset: | Donderdag, september 16, 2004 09:04 |
| Ondanks de aanleiding, een lief, herinnerend, mooi gedicht. Liefs (en mijn warme genegenheid voor en met je) / sunset |
|
| *anneke*: | Donderdag, september 16, 2004 08:23 |
| Begrijp echt wat je bedoelt, wij hebben dat vorig jaar moeten doen. Ga, als het enigszins kan, niet alleen daar naar toe, het helpt echt als je dit samen met een vriendin of familie kunt doen. Sterkte, namasté, Anneke |
|
| Jan van Dord: | Donderdag, september 16, 2004 07:18 |
| iK WEET PRECIES HOE JE JE VOELT jANNIE,JE GELOOFD HET NU NIET,MAAR TIJD DAT JE HET TOCH DOET KOMT ... MOOI GEDICHT! |
|
| Huting: | Donderdag, september 16, 2004 07:08 |
| Ik weet hoe het voelt, maar ik weet ook dat de tijd komt dat je met fijne herinneringen weer verder kunt met je leven... Heel veel sterkte meid.. Liefs, Doortje |
|
| Miss Rolzoen: | Donderdag, september 16, 2004 06:48 |
| Ik begrijp jou zeer goed! Nog zoveel verdriet omdat je moeder is heengegaan, het is zo moeilijk aanvaardbaar! Eens komt de dag dat je het wel kan! Ik leef met je mee! Liefs en een fijne dag |
|
| Annemieke van der Ven: | Donderdag, september 16, 2004 06:25 |
| Het is een moeilijke beslissing om daaraan te beginnen... Maar als het eenmaal zo ver is vind je vaak ook nog onverweachte dingen die je zo veel goed doen en die je je weer even dichter bij haar laten voelen... Sterkte en liefs Annemieke |
|
| Godvader: | Donderdag, september 16, 2004 01:23 |
| dit gedicht heeft me geraakt...het enige wat ik voor je kan doen...is sterkte wensen... liefs... |
|
| Raira: | Donderdag, september 16, 2004 00:48 |
| ik begrijp het ook heel goed, en die stap zetten is zo over en uit, zo alles afsluitend. Het lijkt me vreselijk moeilijk. en ik leef echt met je me ik wens je zo veel sterkte toe liefs en een dikke troostknuffel Raira |
|
| christina: | Donderdag, september 16, 2004 00:45 |
| ik begrijp heel goed Jannie hoe moeilijk je het hier mee hebt want ga je dat doen dan is het zo definitief dan is alles weg knuffie en sterkte |
|
| Auteur: Jannie Hoogendam | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2004 | ||
| Thema's: | ||