Toekomst mag ~
toekomst mag
hoor ik nog stilletjes nazinderen
in de takken die eens
verloren waren.
Ze zoeken zich opnieuw een weg
en vinden hun oorsprong
dicht tegen de beschutte stam,
ruwe bast,
omsloten in een harnas van klimop
korset van gevlochten lianen
als ladder naar het bladerdak.
De herfst kruipt omhoog
en koestert onderweg
in rijp de verkleurde bladeren
en koestert onderweg
in rijp de verkleurde bladeren
nog even
en de toekomst glimt
en de toekomst glimt
^___^
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2004 | ||
| Thema's: | ||