kamer
k staar naar buiten
probeer me op kwetterende vogels te concentreren
k moet me op een andere manier uiten
dan me altijd tot het mes te keren
mn adem maakt wolkjes op t raam
k zie mezelf staan
en lach moeizaam
maar die lach zal gauw vergaan
het voelt hier leeg en koud
geen warmte of geborgenheid
raar hoe wat je als veilig beschouwd
kan zorgen voor zo'n onzekerheid
probeer me op kwetterende vogels te concentreren
k moet me op een andere manier uiten
dan me altijd tot het mes te keren
mn adem maakt wolkjes op t raam
k zie mezelf staan
en lach moeizaam
maar die lach zal gauw vergaan
het voelt hier leeg en koud
geen warmte of geborgenheid
raar hoe wat je als veilig beschouwd
kan zorgen voor zo'n onzekerheid
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: gwoon | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2004 | ||
| Thema's: | ||