Verdwenen
Ik zie je ’s nachts
Als in een droom
Waar duisternis je omringt
Je weerspiegeling
in het donkere water
Het water waar jij uit drinkt
Je woorden klinken
steeds zachter
Mist trekt rondom jou lichaam
Steeds vager wordt
jou eens zo duidelijk gezicht
Zwart worden jou ogen, langzaam
Jou gezicht zo ver
En toch zo dichtbij
Jou licht is verschenen
Je wordt opgeslokt door
de diepe stilte van de nacht
En dan ben jij voor altijd verdwenen
Reacties op dit gedicht
| Melodramatically: | Zaterdag, september 18, 2004 23:02 |
| pff.. hoe mooi verwoord..!! Jeez ben er stil van.. |
|
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Zaterdag, september 18, 2004 22:45 |
| mooi verwoord..... echt super mooi liefs en xxx |
|
| BloodElf: | Zaterdag, september 18, 2004 20:30 |
| Je rilt erin mee Prachtig dat je die gevoelens mee kan geven door je gedicht!! Liefs, |
|
| Nooitgeweest: | Zaterdag, september 18, 2004 19:57 |
| Woow, echt een geweldig gedicht! Kusje, |
|
| Further-Away: | Zaterdag, september 18, 2004 19:00 |
| Krijg er de rillingen van.. Echt heel prachtig geschreven! :) Liefs, |
|
| Raira: | Zaterdag, september 18, 2004 18:11 |
| zooooo........dat is nog eens mooi verwoord, en het klinkt ook wel ergens heel erg eenzaam, een soort van heimwee een rakend gedicht liefs knufff raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Maranwë | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2004 | ||
| Thema's: | ||