raar verdwaalt
Mijn ogen gesloten nam ik waar
dat de druk van tanden mijn huid verbraken
Verstilt gaf ik mij over aan pijn en deed mij uit een trance ontwaken
Nieuwsgierig keek ik toe en ontmoette hels zwart verscholen achter lichtbruin
t deed mij verwonderen waarom, zo een mooie vrouw met blond haar als grasduin
Mij zo tergde, uitdaagde en mijn adem benam
De tegenaanval kwam, mijn handen als geharde stalen
Daar waar je t net niet wilde
Maar je gaf je toch over en liet toe dat ik bezit van je nam..
en liet ons beiden verdwalen
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, september 20, 2004 15:22 |
| Wohw! Liefs / sunset PS: Als dat de fictie is, hoe ziet je werkelijkheid er dan uit ;=)? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rishi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2004 | ||
| Thema's: | ||