3 jaar sombere gedachten
alles zag ik zwart
ik zag nergens iets in
liet al eens men kopke hangen

Vele therapiën heb ik gevolgd
vele mensen hebben veel geduld gehad met mij
waaronder mama , evy en kim
iedereen was bezorgd

Maar nu is het moment gekomen
dat ik stilaan op men eigen benen ga staan
Ik ben men weg nog aan het zoeken
met nog een beetje begeleiding
maar ik besef aan alles komt een eind

Ik besef nu ook dat ik het geluk zelf kan maken.
Soms is er nog wel een hindernis om mij te testen
maar ik weet met een beetje inzet kom ik er wel

Nee, ik wil niet meer achteruit
wil men kopke niet meer laten hangen
hopelijk komt er nu geen zware hindernis
en steunt iedereen mij in wat ik doe.

En dan weet ik, IK zal er geraken

** Bedankt voor iedereen die mij in deze moeilijke tijd gesteund heeft :)tessa***