Verlangen maakte zich meester van dit lichaam
Daardoor is ben ik helemaal verdampt
En zweef ‘k weg naar waar ik niet word geacht te zijn

Naar jouw huis en leun me zachtjes aan bij je raam
Ik condenseer en loop als een druppeltje naar je vensterbank
Wijfelend en twijfelend maar toch in de richting die ik moet zijn

Je ziet me niet want je slaapt
Ik ben stil en geduldig wacht ik tot je het raam zou openen en me binnenlaat.

Echter het ochtendgloren komt en stilaan droog ik op en zal ik ophouden te bestaan
Beetje bij beetje word ik kleiner...
Ik krimp en verdwijn, toch tevreden jou te hebben gezien, vredig in je slaap

Liefste, ik hoop dat je aan me zal denken telkens je het raam uitkijkt...
Ik was daar en wachtte bij jouw raam, misschien kom ik wel weer terug.