Schroot - hoop
Schroot - hoop
Van glanzend goud tot roestend ijzer
krimpen cellen in mijn geest.
Niet dat ik anders had verwacht
want op de avond volgt de nacht
en daarin wordt de mens niet wijzer.
En roestend ijzer wordt tot schroot;
met wat geluk ga ‘k na mijn dood
de hete Hoogoven weer in,
recycle tot een nieuw begin.
Of ik me daar wel echt in schik
terug te keren als blank blik?
Ik zit er geen seconde mee;
wie weet word ik ooit eens doublé.
Koos
Van glanzend goud tot roestend ijzer
krimpen cellen in mijn geest.
Niet dat ik anders had verwacht
want op de avond volgt de nacht
en daarin wordt de mens niet wijzer.
En roestend ijzer wordt tot schroot;
met wat geluk ga ‘k na mijn dood
de hete Hoogoven weer in,
recycle tot een nieuw begin.
Of ik me daar wel echt in schik
terug te keren als blank blik?
Ik zit er geen seconde mee;
wie weet word ik ooit eens doublé.
Koos
Over dit gedicht
| Auteur: kooshaydn | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2004 | ||
| Thema's: | ||