ik heb nergens zin meer in
trek mezelf het liefst terug in een hoekje
alles doe ik nu tegen mijn zin
ik voel me nu ook zo vreselijk lam en moe
niet van de slaap maar m'n lichaam is zo zwaar
ik blijf me rot en moe voelen, wat ik ook doe
zelfs lachen lukt niet meer, wat ik ook zie
m'n levenslust is op de een of andere manier verdwenen
en de mensen benoemen me nu al met:" o, die.."
het zal toch niet weer zover zijn als 2 jaar terug
uit die put van depressie ben ik eindelijk weg
alsjebliefd niet, want wie haalt me nu eruit op z'n rug
die depressie kwam ik te boven omdat jij er toen nog was
en voor/naast me vocht om me te helpen en te steunen
zelfs, als ik niet kon slapen, was hij het die me voorlas
ik ben van plan om hiertegen te gaan vechten en te winnen
ook al val ik bij die gedachte alleen al uitgeput neer
maar ik moet wel, want wat moet regina zonder mij beginnen
regina, ik voel mijn verantwoordelijkheid voor jou heel zwaar maar het geeft me de beste reden die ik kan verzinnen om te blijven vechten..namelijk jou geluk!!