Zwarte ogen doen beamen..
door de ontmoeting geplaatst
heeft ons zicht geen toekomst
je kwaad zal je doen spijten
waar ijzigheid doet verbitteren
huil niet om fictief verdriet
zwarte ogen doen beamen
jij bent slechts een seconde
één van de zovele namen
deze betovering is ongedaan
je dromen zullen je bezoeken
verdwijning uit mijn geeste
verwarring is mijn onheil..
Reacties op dit gedicht
| Grittle: | Donderdag, oktober 28, 2004 20:50 |
| Wordt weer eens tijd voor een nieuw gedicht..? ;) Liefs, Grittle |
|
| Fortune: | Donderdag, september 23, 2004 17:02 |
| huil niet om fictief verdriet ben het met de nifter eens! Prachtig neergezet zeg!! liefs, Samantha |
|
| de nifter: | Donderdag, september 23, 2004 08:30 |
| huil niet om fictief verdriet, wat mij betreft de uitspraak van de week. erg onder de indruk. en een knuffel (die was ik bij de vorige vergeten) |
|
| Grittle: | Woensdag, september 22, 2004 17:03 |
| Goh... Mooi verwoord... :) Ook al lijkt je leven nu als een doolhof, waarin je eerst geen uitweg ziet... Eens ben je sterk genoeg om over de muur te klimmen en uit de verwarring te ontsnappen... Btw, thnx voor je lieve berichtje... :) Liefs, Grittle |
|
| KimErens: | Woensdag, september 22, 2004 17:02 |
| prachtig gedicht..ga zo door, zal meer van je lezen..kuss | |
Over dit gedicht
| Auteur: Phoweyk | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2004 | ||
| Thema's: | ||