*Ik...*
Ik zit met mijn
gevoelens in de knoop,
begrijp mij zelf niet meer.
Iedereen laat me telkens vallen,
ik voel me zo alleen!
Ligt het aan mij?
Kan iemand mij vertellen
wat ik verkeerd doe?
Lig vele nachten wakker
en denk steeds:
Wat heeft het leven voor zin?
Maar dan moet ik toegeven,
er zijn ook wel eens gelukkige momenten,
daaruit put ik dan weer hoop.
Reacties op dit gedicht
| ***Zij***: | Donderdag, september 23, 2004 08:56 |
| Geniet waar je kan.... En zoek troost bij het idee dat je echt niet de enige bent... |
|
| Roger Bamps: | Donderdag, september 23, 2004 00:32 |
| Er zijn ook Freakjes die je maar weinig hoort, maar zijn wel héél blij dat je er bent. En ik kan het weten, want ik ben er zo eentje. Liefs, Roger. |
|
| ingrid15: | Woensdag, september 22, 2004 22:23 |
| Voor mij wel herkenbaar soms. Je mag me altijd mailen Kus |
|
| Diane: | Woensdag, september 22, 2004 21:47 |
| Heel herkenbaar liefs mooi geschreven Diane | |
| lovely: | Woensdag, september 22, 2004 21:43 |
| ik zal je nooooooit laten vallen ok? ik ben er voor je dikke knuffel |
|
| fox_bert: | Woensdag, september 22, 2004 21:39 |
| uit de kleine dingen energie halen voor de mindere dagen en een bliksemstraal als je gelukkig bent zoals je wilt zijn. liefs Bert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: _Lieverdje_ |  
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2004 | ||
| Thema's: | ||