haar ogen staren naar de grond
haar haren vallen langs haar gezicht
geen toekomst beeld heeft ze voor ogen
ze is aan niemand iets verplicht
ze is te bang voor mensen
heeft de kracht niet om te leven
ze kiest haar eigen uitweg
zo heeft ze in een brief omschreven
hij staat daar te kijken
tranen vinden hun weg langs zijn gezicht
hij moet haar keuze accepteren
dat is hij haar verplicht
niets dan een brief in zijn hand
en herinneringen in zijn hart
staat hij aan de kant
verdrietig, maar vooral verward
laat hij haar gaan, weg uit zijn leven
en koesterd hij de liefde,
die ze hem ooit heeft gegeven...
fox_bert: | Vrijdag, september 24, 2004 12:24 |
zo zou het moeten zijn, konden meer mensen dit voorbeeld maar volgen, kan er zelf niet over oordelen, want niet van dichtbij meegemaakt, maar wel pogingen zoals je weet. mooi liefs Bert |
|
*Just-Mel*: | Donderdag, september 23, 2004 16:16 |
Wauw! echt prachtig m.s! Liefs, Mel! |
|
brinkieloontje: | Donderdag, september 23, 2004 16:10 |
Mooi geschreven m.s.! ik vind het heel mooi, echt waar.. soms moet je het doen met de mooie herinneringen die je hebt, niet alleen van iemand die er zelf voor kiest maar ook mensen die geen keuze hebben.. prachtig. Kus ilona | |
Auteur: m.s | ||
Gecontroleerd door: artemis | ||
Gepubliceerd op: 23 september 2004 | ||
Thema's: |