Alleen ....
ALLEEN
Je wordt geboren
bent met liefde omringt.
Het leven is fijn,
hoe kan het ook anders,
je bent nog maar een kind.
Maar dan wordt je ouder,
waar blijft het geluk?
De wereld wordt kouder,
mensen maken mij stuk.
De wereld die zie ik
als koud en kil.
Een wereld waarin ik
niet verder leven wil.
Ik zat zo vol liefde,
die ik niemand kon geven.
Wat heeft het voor zin,
om nog verder te leven?
Vaak bid ik tot God,
kom mij nou toch halen,
ik kan dit niet aan.
Wat is dit voor 'n wereld,
waar ik alleen op moet staan?
Na 15 jaar
De wereld die zie ik nog steeds als koud en kil,
Maar wèl een wereld waarin ik weer leven wil,
Door mijn honden, die gaven mij liefde en hoop,
gevoel dat er iets is om voor te leven
Zìj hebben mij de waarde en warmte
In mijn hart teruggegeven!!!!!!!
Reacties op dit gedicht
| Huting: | Maandag, juni 11, 2001 11:22 |
| Melody, ook ik zit hier pas een week, maar zou niet meer anders willen. Prachtig gedicht trouwens, meid. Graag lees ik er meer Groetjes, Doortje |
|
| Idster: | Maandag, juni 11, 2001 10:46 |
| Hoi.!! Ook welkom hier :) Ik vind het heel mooi geschreven en ik hoop dat je nog veel liefde mag ontvangen van je lieve honden...!! Liefs, Idster |
|
| Dodo: | Maandag, juni 11, 2001 10:24 |
| Heel mooi.... liefde zit soms in onverwachte hoekjes... :o) enne... welkom hier!! |
|
| Firebolt: | Maandag, juni 11, 2001 09:37 |
| Hoi zus...!!! Blij dat je ook hier bent..!! Mooi gedicht.... ik hoop dat er nog vele zullen volgen...!! Liefs, je broertje... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Melody | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||