al die mensen om me geen
toch voel ik me weer alleen
heb de moed niet meer om te geloven
dat ze mij graag hebben
messchien ben ik me toch terrug aan het afzonderen
van de rest
zonder ik het zelf merk
weer zulke blunders
weer zo belachelijk gemaakt
kwil dat niet
voel me zo rot
zo schuldig
waarom altijd
ze lachen dan met mij
maar daarmee ben ik echt niet blij
loop meer en meer alleen
en toch nog al die mensen om me geen