VROEGER
Mijn Gedachten
Mijn gedachten
voeren mij mee met
de wind.
Ik spreek wat woorden
de woorden van een kind.
Dat kind wat er
eigenlijk
niet mocht komen.
Dat kind kreeg toch
nog dromen.
Haar tranen
heeft zij ruim vergoten,
om degene die haar verstootte.
Eelt heeft ze
op haar ziel gekregen,
ze is mondig geworden
niet meer verlegen!
Maar ,
als iemand de littekens
wil zien?
Het zijn
er geen zeven,of acht..
zeker meer dan tien.
Zeg ik heel stoer;
Laat maar,
ik houd het wel voor gezien!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2004 | ||
| Thema's: | ||