Jij wilde dat ik het leed uit een zette op het ritme van de muziek
maar ik gleed uit over je traan die dwars over de straat lag, ziek
misselijkmakende gekheid die mijn hoofd uit sprint, dwaas en dol
mis ik jou het aambeeld zie je het dan niet het hangt, schiet ik vol
Wedden dat onze kinderen het ons niet kwalijk zullen nemen dat
we ze niet maken gaan vanavond zonder welbespraakte reden dat
het zo beter is voor je gezondheid, meid; slik nog een sinaspril of tien
maar laat de hoofdpijn varen, open je wateren, naakt wil ik je zien
hetzelfde geldt waarschijnlijk voor onze voortuin met wit hek omheint
de pont verslikt zich in een golf, niet anticiperend op het water deint
liefde lief, dat is samen zinken tussen Kinderdijk en Krimpen a/d Lek
en dan al stinkkend elkaar omarmen totdat het staal breekt de nek
Ik heb geen ander kruid geschoten, schilderachtig licht, spookachtig wit
mijn bleke bek vertrekt vast uit de b-film weg, heb niet eens gesnikt
Cliches zijn er om in ere gehouden te worden, zo is het met jou met mij
het is goed dat ik dacht sterker te zijn, terwijl jij met een ander vrijt
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: artemis | ||
Gepubliceerd op: 27 september 2004 | ||
Thema's: |