Van nature ben ik een vrolijk mens,
met maar een grote wens.
Het geluk van mijn kinderen staat voorop,
Maar nu is het een grote flop.
Vorige week was ik zo blij,
hij weg,wij eindelijk vrij.
Maar van de week was hij er weer,
en ging in bijzijn van de kids flink te keer.
Ik voel me zo alleen en heb verdriet,
Maar mijn kinderen zien dat niet.
Mijn emoties hou ik in bedwang.
Ze zijn nog jong en o zo bang.
Jaloezie en ongegrond,
Waarom maakt hij het zo bont?
Morgen wilt hij een kind,
maar denkt niet wat die ander er van vindt.
Dat hij mij geen geluk gunt,
waarom is het dan op de kinderen gemunt?
Ik voel me tegen de muur staan,
wil soms met z'n drieen in de anonimiteit gaan.
Om zo iets op te kunnen bouwen,
en proberen het geluk vast te houden.
Het stalken is nu dus begonnen,
dus hij heeft gewonnen.
Ik kan anderen geen risico laten lopen,
misschien wordt ik wel gevolgd?
Al wil ik maar iets kopen.
Ik voel me nu al eenzaam en verlaten,
want ik weet hij houdt mij in de gaten.
Kapot zijn al mijn nieuwe dromen,
Ik ben nu alleen en laat de tranen stromen.
Stiekum afscheid aan het nemen van mijn nieuw gewonnen leven.
Zijn invloed zal altijd blijven gelden,
een gevangenis en alles melden?
Ik moet mijn kinderen beschermen,
maar wie beschermt mij?
Oh wat voel ik mij aleen,
en ik kan nergens heen.
Wie troost mij nu nog?
Ik ben alleen toch.