Zondagmiddag in het park
Bewust doelloos paden lopen
Oud en jong, modern, klassiek
Onder een zonnig wolkendek
Ieder gelaat lijkt transparant
Een vrolijk, mistroostig open boek
Hier z’n waarheid te verhalen
Ik zie -een man naar voren staren
Die door waar hij nu naar kijkt
Zichtbaar ergens anders is
Of liever vroeger was geweest
Het park met lichte tegenzin verkleuren
Op de spiegel van het water
Tamme dieren alvast wennen
Aan het rouw aanstaand seizoen
Kinderen uit een gezin
Spelend met zonnestralen
Terwijl hun twee pas geboren liefde
Tevreden toezicht houden
Naast welles of nietes welgeplaatste kunst
Dat thans zijn doel zomaar bereikt
Nu een grijze wandelaar blijft staan
En zich er zwijgzaam aan verrijkt
Ik weet achter mij het paviljoen
Waar zonder het te proeven koffie smaakt
Op zondagmiddag zicht op herfst, de nazomer uit
© G.J. Sterenborg (26-09-2004)