Jouw dagboek, mijn verhaal
Immer op zoek
Naar iemand die je steunde
Was ik het dagboek
Waar je tegenaan leunde
Je verhalen soms mooi
Vaker niet
Maar met een stevige plooi
Verborg ik mijn verdriet
Verhalen over zovelen
Maar had je dan nooit door
Dat ik ook
Jouw hart wilde stelen
Dat ik meer van je wilde
Of probeerde je zo duidelijk te maken
Dat het beter was
Mijn pogingen te staken
Als het een vriend betaamt
was ik 1 en al oor
Maar baalde
Want, wanneer kwam ík er eens in voor?
Naar iemand die je steunde
Was ik het dagboek
Waar je tegenaan leunde
Je verhalen soms mooi
Vaker niet
Maar met een stevige plooi
Verborg ik mijn verdriet
Verhalen over zovelen
Maar had je dan nooit door
Dat ik ook
Jouw hart wilde stelen
Dat ik meer van je wilde
Of probeerde je zo duidelijk te maken
Dat het beter was
Mijn pogingen te staken
Als het een vriend betaamt
was ik 1 en al oor
Maar baalde
Want, wanneer kwam ík er eens in voor?
Reacties op dit gedicht
| Godvader: | Dinsdag, september 28, 2004 09:54 |
| droevig en intrigerend tegelijk... keep it up, en koppie op |
|
| sunset: | Dinsdag, september 28, 2004 09:37 |
| Het was misschien beter geweest als jij je gevoelens eens duidelijk had verwoord. Zwijgen is niet altijd goud. Herkenbaar, droef verwoord. Liefs / sunset |
|
| Esmarije: | Dinsdag, september 28, 2004 01:00 |
| Herkenbaar en mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: tweegeslacht | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2004 | ||
| Thema's: | ||