een zoen
een zoen
ik gaf die jongen een zoen
wat ik niet had moeten doen
maar dit is gebeurd ik kan het niet meer omdraaien
ik ben niet de gene die paniek loopt te zaaien
maar was hij is zo knap zo verschillend
ik rende weg al gillend
met de tranen in me ogen
de leugens ik ging ze geloven
het is niet waar dat weet ik nu zeker
het water zit tot het randje van me beker
een goede gedachten daar denk ik nu aan
ik kijk al huilend naar de maan
vijanden dan hier dan daar
ik heb geen spijt van die kus was het maar waar
melissa
ik gaf die jongen een zoen
wat ik niet had moeten doen
maar dit is gebeurd ik kan het niet meer omdraaien
ik ben niet de gene die paniek loopt te zaaien
maar was hij is zo knap zo verschillend
ik rende weg al gillend
met de tranen in me ogen
de leugens ik ging ze geloven
het is niet waar dat weet ik nu zeker
het water zit tot het randje van me beker
een goede gedachten daar denk ik nu aan
ik kijk al huilend naar de maan
vijanden dan hier dan daar
ik heb geen spijt van die kus was het maar waar
melissa
Reacties op dit gedicht
| KimErens: | Dinsdag, september 28, 2004 20:30 |
| Echt een mooi gedicht, Gebeurd is nou eenmaal gebeurd, helaas kan je het niet meer terug draaien. Komt goed hoor. Liefs, Kim |
|
| *~~~GlitterGirly~~~*: | Dinsdag, september 28, 2004 16:25 |
| geef je even een dikke knuf meisie liefs en xxx glitter |
|
Over dit gedicht
| Auteur: melissa franken | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2004 | ||
| Thema's: | ||