Ik sterf
Ik verlies dit woord tegen mijn bonzend hart
Brekend brein tegen zijn schuwe schim
Slaat meedogenloos mijn botte borst
In duizend splinters onontkoombaar kapot
Broos als stof, En zwak is mijn gestel
Langzaam ten onder zo vergankelijk
Als aarde, als hemel, als hel,
Als grauw zoetstof door een sterrenregen
Met donker doek vervlochten
De nacht in mij - Lijkt gevallen
Mijn hart stikt stil
Heeft verloren maar nimmer gevochten
Geen woord, geen rust
Geen wil..
f.
Reacties op dit gedicht
| Es: | Vrijdag, oktober 22, 2004 20:46 |
| Sprakeloos...stil gevallen. Zeker niet verstikkend (of juist wèl?)lippenveegsel... |
|
| chéron: | Donderdag, september 30, 2004 17:30 |
| een gedicht na mijn hart loopt lekker geen haperingen en een goede onderwerp | |
| basha: | Donderdag, september 30, 2004 17:18 |
| om over na te denken... liefs |
|
| nienk: | Donderdag, september 30, 2004 16:06 |
| nogal verpletterend, mooi geschreven liefs nienke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2004 | ||
| Thema's: | ||