Willens en wetens
Ondermijning van mijn liefde voor jou
wieg mij in een eeuwige slaap
opdat ik de herinneringen weer ophalen kan
die ik in vervlogen jaren
in staat van narcose
uitgewist lijk te hebben
Die nacht in logement de zaterdagse brug
op rantsoen van goedkope wijn en onschatbare zinnen
nooit, nee nooit meer zouden wij anders willen,
nooit meer zouden wij anders kunnen, ook al zouden we willen
totdat jij willens en wetens met straffe hand,
subiet in het niets bent opgelost
ben ik immer nog ronddolende in de leegte
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Rutger Toelaere | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2004 | ||
| Thema's: | ||