God wat was het fijn om even die stem te horen,
Van haar uit wie ik ben geboren.
Zou het dan toch nog goed komen,
Zal het zo zijn als in mijn dromen.
Onze familie praat niet graag over pijn, gevoelens en verdriet,
Maar zonder kan IK niet.
Er zit nog een hoop oud zeer,
En dat wil ik niet meer.
Ik wil hier vanaf, van deze afstand tussen ons twee,
Ik kan niet langer zonder jou, je bent mijn moeder notabene.
We hebben telkens minder tijd,
Ik heb dat nooit gewild dat afscheid.
Een paar jaar geleden was ik hier bijna niet meer geweest,
Maar ik gaf nog net niet de geest.
Ben toen toch maar gebleven,
Kreeg toch de kracht om door te leven.
Om ook weer geluk en liefde aan anderen te geven.
Ik hoop dat je bereid bent om mij de tijd te gunnen,
Om dit ook echt allemaal aan te kunnen.
Ik weet dat het gaat lukken want ik heb nu iemand aan mijn zijde,
Die mij steunt in deze moeilijke tijden.
We gaan elkaar snel spreken,
Al over een paar weken.

Veel liefs,
Je oudste zoon.

11-06-2001