Ik roep jouw naam

Ik heb gezien hoe snel ze je zijn vergeten
Het gewoon is dat je er niet meer bent
Jouw naam niet eens meer weten
Twijfelen of ze je hebben gekend.

Het maakt het bestaan zo breekbaar, zo teer
Want morgen zijn zij er ook niet meer.

Ik zal je naam schrijven in het zand
Je naam roepen tegen de wind
Zodat ze je nooit zullen vergeten
Dat de hele wereld zal weten
Dat je bestaat en wordt bemind.

Ik heb gezien hoe snel mensen vergeten
Hoe kwetsbaar een mensenziel is
Maar jouw naam blijft bestaan omdat ik hem blijf noemen
Er gaat geen dag voorbij dat ik je niet mis.

Ik heb gezien hoe snel ze je zijn vergeten
Het gewoon is dat je er niet meer bent
Jouw naam niet eens meer weten
Twijfelen of ze je hebben gekend

Het maakt het bestaan zo breekbaar zo teer
Want morgen zijn wij er ook niet meer.

Wie schrijft dan je naam in het zand
Wie schreeuwt jouw naam tegen de wind
Wie verteld over dit gemis
Daarom schrijf ik dit gedicht voor jou
Omdat de herinnering alleen zo kwetsbaar is.