het verdriet klopt aan
een irritant gevoel besluipt me
bekruipt me heel geniepig
een duwtje hier, een trekje daar
op zoek naar een deur
droefheid klopt aan
zoekt de sleutel in m'n zak
stormt met z'n volle gewicht tegen de deur
maar alles blijft potdicht
het verdriet wil in m'n hart
loopt er duizend maal omheen
steeds op zoek om het te breken
maar niets geraakt er doorheen
ik kijk vanuit een stiekem raampje toe
hoe het allemaal z'n gang gaat
kruip ver weg in een donker plekje
tot het mij allemaal weer met rust laat
tot alles weer op z'n plaats staat
en ik weer rust kan kennen
bekruipt me heel geniepig
een duwtje hier, een trekje daar
op zoek naar een deur
droefheid klopt aan
zoekt de sleutel in m'n zak
stormt met z'n volle gewicht tegen de deur
maar alles blijft potdicht
het verdriet wil in m'n hart
loopt er duizend maal omheen
steeds op zoek om het te breken
maar niets geraakt er doorheen
ik kijk vanuit een stiekem raampje toe
hoe het allemaal z'n gang gaat
kruip ver weg in een donker plekje
tot het mij allemaal weer met rust laat
tot alles weer op z'n plaats staat
en ik weer rust kan kennen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: zeesce | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||