Kreten
Wolken huilen zacht
laatste snikken.
Een donkere avond
steelt leven.
Terwijl duivels-
kinderen
hielen likken.
Verzuring in
aderen. Rookwolk
blijft ogen prikken.
In de duisternis
weerklinkt een kreet.
Angst bijt stukken
uit mijn huid.
Daarna volgt:
geen geluid...
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Donderdag, oktober 07, 2004 19:37 |
| droevig gedicht, al veel te lang dat ik je nog gehoord heb. dikke knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Sofieke* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 03 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||