Ode aan Janet Leigh
Nooit werd iemand zo schoon neergestoken als toen
zomer 1960, het geluid van een mes in een Casaba meloen
overstemd door de krassende violen van Bernard Herrmann
en arme Janet Leigh moest de scene 90 maal overdoen
onderwijl alleen een slip en een bh te dragen
dus Hitchcock nam de tijd, wel zeven volle dagen
dit alles in zwart –wit zodat de gruwelende scene
nog angstaanjagender aanvoelde
en we niet zouden zien dat er chocoladesiroop
door het doucheputje spoelde
Janet Leigh, icoon van Psycho
is vandaag heengegaan,
de filmwereld ontwricht
Het douchegordijn kan weer dicht
zomer 1960, het geluid van een mes in een Casaba meloen
overstemd door de krassende violen van Bernard Herrmann
en arme Janet Leigh moest de scene 90 maal overdoen
onderwijl alleen een slip en een bh te dragen
dus Hitchcock nam de tijd, wel zeven volle dagen
dit alles in zwart –wit zodat de gruwelende scene
nog angstaanjagender aanvoelde
en we niet zouden zien dat er chocoladesiroop
door het doucheputje spoelde
Janet Leigh, icoon van Psycho
is vandaag heengegaan,
de filmwereld ontwricht
Het douchegordijn kan weer dicht
Reacties op dit gedicht
| de Bierkabouter: | Maandag, juni 11, 2007 23:04 |
| Arme Janet, toch prefereer ik Tippi Hedren en Kim Novak. | |
| de nifter: | Dinsdag, oktober 05, 2004 08:38 |
| hehhehheh.... wat is er met die 'jan' gebeurd? piquee!! | |
| sunset: | Maandag, oktober 04, 2004 17:49 |
| Alles is 'sterfelijk', uiteindelijk ook de 'eeuwige' roem. Mooi verwoord. Liefs / sunset |
|
| Oorlam: | Maandag, oktober 04, 2004 17:23 |
| ok dan! zekers een icoon | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rutger Toelaere | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||