Vaak denk ik..Ik kan dit niet meer...
Ik kan niet meer leven op deze manier..
Dan wordt alles me te veel..en wordt ik helemaal stapelgek..
Meestal ga ik dan een eindje wandelen..naar mn plek...
dan denk ik over de goede en de slechte dingen van mijn leven..
En weet dan ook; dit alles duurt maar even...
Voor je het weet ben je overal uit...!
En zou je daarvoor je leven willen geven?
Ik denk ook vaak genoeg..laat me maar slapen laaat me maar gaan...
Maar ik denk altijd maar..er zijn zoveel mensen voor je..Alleen op dat soort momenten zie je ze niet staan...
Er zijn genoeg mensen die om je geven...en die niets liever willen dan jou gelukkig zien leven!