De nacht...
De nacht lijkt soms zo donker.
Eenzaam verlaten en ontdaan.
Maar ook al lijkt het zo duister,
daarboven wacht een ronde maan.
De hemel huilt vaak sterren,
hun gezicht naar jou gericht.
In de hoop je hart te verwarmen,
zodat ze jouw pijn volledig verlicht.
En denk je dat je het niet zal halen,
zoek in de duisternis dan een
volle maan en weet dat ik voor
eeuwig achter jou zal blijven staan…
Voor Veerle...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *Sofieke* | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||