Wanhoop
Tranen stromen, een spoor achterlatend op mijn gelaat
Een rivier van emoties, veroorzaakt door verraad
Jouw woorden, na dreunend in mijn hoofd, laten mijn hart tekeer gaan
De vernietigende kracht van jouw zinnen richten zoveel schade aan
Waarom..., waarom? De pijn, het leed, geestelijk naar de knoppen
De wanhoop, de angst, het idee dat het maar beter is met alles te stoppen
Je wilde weggaan...., doe het niet, blijf bij mij, ga niet weg, die gedachte doet zo'n zeer
Zonder jou heeft 't geen zin, kan ik niet meer, wil ik niet meer
Een plasje, vol met tranen, het meer van Verdriet
Alleen in mijn gedachte, ben jij weer helemaal bij me, maar het is de Realiteit die dat niet ziet
Weggerukt, afgenomen, naar een ander gedreven door interventie van het Verleden
Ik kan het niet meer aan, al die gevoelens, de pijn en emoties, het genadeloze Heden
Blijf bij mij, ik meen het echt
Ga niet weg, was dat wat we hadden dan zo slecht?
Verlaat me niet, waar ben ik zonder jou?
Blijf toch hier....alsjeblieft....ik houd van jou