Wolven Doem Dicht
Diep in het woud verborgen
Leeft een wolf met zorgen
Zijn roedel werd verslagen
Een herinnering zal hij altijd dragen
Ver uit de buurt van de mens
Trok de wolf zijn grens
Hij verloor al zijn vertrouwen
Alleen van een herder zal hij altijd houden
Zijn huilen klinkt zacht
Hij is op verraad bedacht
Zo leeft hij stil in het woud
Tussen bomen eeuwen oud
Jong geboren welpen
Moeten zich behelpen
De roedel is nog klein
In zijn hart voelt geeloog pijn
Maar in het maanlicht van de nacht
Hervind de wolf zijn kracht
Huilt vol moed naar de maan
Die hij hoog aan de hemel ziet staan
Een gevecht heeft hij verloren
Maar zijn hart is herboren
Eens heelt dan de pijn
Als de roedel weer groot zal zijn
De mens kan blijven slaan
Fier blijft de wolf dan staan
Zijn gedachten zijn puur
Hij is een deel van de natuur
Ooit gaat de mens verloren
Ook al wil hij het nu niet horen
Ik vrees voor de wraak der natuur
De mens zijn triomf is van korte duur
Dan stelt de natuur net als de wolf zijn grens
Heeft dan genoeg van de mens
De wolf hoeft alleen te wachten
Op ontembare natuurlijke krachten
De wolf denkt ,dan is alles voorbij
Is de wereld weer voor mij
Een wereld zonder mensen
Wat meer kan de natuur zich wensen
Wim Black Lord
| keiko: | Dinsdag, oktober 05, 2004 22:35 |
| schitterend geschreven, graag gelezen.. liefs van keiko |
|
| maria : | Dinsdag, oktober 05, 2004 20:27 |
| de spirit zal altijd bestaan waar de wolf ook moge gaan woont in harten van mensen puur en houden stand liefde voor de natuur veel liefs, maria |
|
| sunset: | Dinsdag, oktober 05, 2004 19:26 |
| Hm ... ben ook een natuurliefhebber. Maar jij komt wel tot een heel rigoureuse slotconclusie. Mooi verhalend neergezet. Liefs / sunset PS: Het is toch echt 'het' roedel en neit 'de' roedel. |
|
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||