Ik weet het gewoon even niet
Ik vind dit leven helemaal niet fijn
Waarom heb ik zo veel verdriet
Waarom doet het allemaal zo'n pijn

Ik kan me helemaal niet meer concentreren
Ik wou dat ik een keer mezelf was
Kon ik mijn verdriet maar gewoon negeren
Maar dan denk ik steeds weer aan zo'n kras

Dit alles is gewoon heel zwaar
Die kras is gewoon even fijn
Nu voel ik me gewoon heel erg naar
Ik wil gewoon even geen pijn

Ik raak ook echt iedereen kwijt
Ik ben ook nog heel erg bang
Zelfs bij een lieve meid
En dat praten.. Duurt veel te lang

Ik stel me steeds weer aan
Kon ik mijn gevoel maar loslaten
Maar ik kan het niet laten gaan
Sommige zeggen dat dat alleen gaat met praten

Maar nee, deze meid kan dat weer niet
Dan voelt ze weer zo'n traan
Dat doet haar juist verdriet
Want nee, die wil ze niet laten gaan

Tranen spoelen het verdriet weg
Dat zeg ik altijd maar zelf geloven doe ik het niet
Tja. Dan heb ik even pech
Maar wanneer stopt nou dit verdriet!?

][Nja.. dit gedicht heb ik dus gister avond geschreven.. beetje mislukt .. mja..][