Eerst zovel liefde,
toen zoveel pijn....
hoe heeft het zo kunnen groeien,
hoe kan het zo veranderd zijn?

Ruzies en dicussies
iedere keer steeds,steeds weer....
zoveel geprobeerd,zoveel kansen,
maar jij kon het gewoon niet meer!

Ik begreep je,je was eerlijk,
maar accepteren kon ik het niet....
jou niet meer vasthouden,jou niet meer zien...
dat alles deed me ontzettend veel verdriet!

Ik kon alleen maar huilen
en heel voorzichtig smeken....
geef me alsjeblieft een laatste kans,
alsjeblieft wil je mijn hart niet breken?

Voor jou was het heel moeilijk,
je kwam er niet meer uit....
je wou wel,maar je kon niet meer,
toch maakte je een besluit.

Je gaf me nog een kans,
want je houdt nog wel van mij....
ik moet wel aan mezelf werken
en dit is wat je zei:

Laat me zien wie je bent,
geef je leven een nieuwe kleur....
werk aan ons/aan jezelf
en alsjeblieft stel me niet teleur!

Dat is wat ik ga doen,
ookal doet het wel wat pijn....
hulp is wat ik nodig heb,
zodat je straks trots op me kan zijn.

Ik laat zien wie ik kan worden
ik maak een nieuwe start....
want zonder deze liefde kan ik niet,
jij/onze liefde geeft mij nieuwe kracht.

Bedankt voor deze kans,
want om jou geef ik het meest....
ik wil ervoor zorgen dat we kunnen genieten
en dat je later kunt zeggen dat deze kans niet voor niks is geweest.