Lopen naast jouw herinnering...
Ik loop langs het strand...alleen
Naast mij loopt slechts de herinnering aan jou
Je pakt mijn hand...
korrels zand, bergen zand
slippen door mijn vingers heen
Wat rest ons nog
dan bitterzoete dromen
Een nachtmerrie haast; duisternis
Geen lichtpunt meer?
Bodemloos, hopeloos, ingevroren
Ik loop langs het strand...
Nog steeds alleen
Naast mij loopt, niet langer sléchts,
de herinnering; loop jij.
Lopen wij.
Reacties op dit gedicht
| heinie: | Donderdag, oktober 07, 2004 19:13 |
| Deze mooie herinnering zal weer gebeuren.Weet je waarom?+++. | |
| Nijnepijn: | Woensdag, oktober 06, 2004 22:39 |
| mooi.. erg mooi.. knuffel, -Janine |
|
| Freaky Poet: | Woensdag, oktober 06, 2004 15:15 |
| allemachtig wat een mooi staaltje poëtische kunst..... echt geweldig mooi maar o zo treurig.... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MVL | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||