verkwistend
Onbeheesrbare waarnemingen
weerspiegelen mijn gevoel
te staan waar ik had moeten zijn
hebbelijk is diegene die het waagenome niet begrijpt
omgeven zonder zijn gevoel,streeft hij naar de eer
De eer van een gladiator,die met zijn valse ego,
een beest veranderd in het niets
verkwistend laten we het toe,nee,de mensheid is niet moe
ondoordringbaarheid is hun schijn tegen het gegeven schone
Zeker niet bewust van een ander leven,leef hij zelf als een maniak,
elze
Reacties op dit gedicht
| _Zonneschijn_: | Woensdag, augustus 02, 2006 12:55 |
| Ik word gewoon stil bij het lezen van jou gedichten! Liefs |
|
| sunset: | Donderdag, oktober 07, 2004 09:19 |
| Ook een 'vrolijke' goede morgen. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||