Ooit was ik een meisje die dacht dat ze alles kon doen wat ze wou…
Maar dat kon niet altijd en voelde de rillingen van de kou…
Hoe ouder ze werd hoe meer respect ze voor iedereen kreeg…
Haar hoofd in de wolken maar toch was het leeg…
Ze wou niks onthouden en elke dag opnieuw beginnen…
Ze was met haar gedachten buiten maar op dezelfde tijd ook binnen…
Lachte de toekomst tegemoet en probeerde het verleden te vergeten…
Dagen en nachten heeft ze het haar gedachten uit moeten zweten…
Ze denkt soms nog aan de tijden wat haar groot heeft gebracht…
Met veel kracht is zij degene die met smacht op de toekomst wacht…
Met veel wachten zou het haar ooit lukken…
Ze hoeft maar 1x met haar vingers te knippen en de jongens zullen voor haar bukken…
Ik Zou vechten Voor Het Geluk In Het Leven En Zou Het Kwaad Niet Uitdagen…
Ik Zou Overal op antwoorden op de vragen die ze vragen…
Mijn leven zou in een klap de hemel kunnen zijn…
Zonder verdriet en zonder pijn…
Maar toch niet alles gaat zo als het hoort..
Dat is wat me eigenlijk best stoort…
Ik moet er maar op uit gaan dat het me gaat lukken..
Al is het leven vele gro0te puzzel stukken..
Vele Stukken met vele geheimen…
Die ik alleen even aan elkaar m0et lijmen..!!