Ik zat vandaag in de bus bij een lieve oude vrouw
'Pardon' zei ze 'is het goed als ik u iets toevertrouw?'
'het zit namelijk zo, mijn man is al 12 jaar dood,
en mijn 2 dochters en mijn zoon zijn inmiddels al groot'
'ziet u, ik heb mijn portie ellende al gehad,
mijn zoon kan namelijk niet praten, begrijpt u dat?
Mijn ene dochter is blind en de ander woont ver weg
ach jah, als ik zo mijn leven overkijk, alleen maar pech'
'maar ik ga naar overal naartoe, laat me toch niet tegenhouden?,
'k heb al genoeg kwaaltjes overal aan overgehouden,
wegkwijnen kan ik nog lang genoeg, ga nu naar mijn kind,
want morgen op bezoek in groningen, weet u wat ik daar van vind?'
'Enig, want ik altijd nog wel thuis blijven kwijnen,
en dan na een tijdje stilletjes verdwijnen'
Ik knik af en toe, glimlach begripvol en staar door de ruit,
gelukkig, bij de volgende halte mag ik eruit....