moederhaat
je kust mijn tranen,
'k leg mijn hoofd op je borst
huil maar flink,
laat je emotie spreken,
zegt ze zacht,en aait m'n haar
buiten hoor ik de wind
de angst dat me bekruipt
brengt me terug naar het kind
dat leefde in de schaduw van het bestaan
zonder liefde,op gegroeid met het kwade
het kwade dat hem heeft gebaard
met een ruk haal ik m'n hoofd van haar borst,
en zie ik in mijn geliefde,weer
het gezicht van die ,ik vroeger zo heb gehaat
elze
Reacties op dit gedicht
| scorpion: | Zaterdag, oktober 09, 2004 11:06 |
| herken het hou moed en veel sterkte |
|
| *Lia *: | Zaterdag, oktober 09, 2004 08:16 |
| moeders zijn ook mensen.. en niet alle mensen zijn leuk.. mijn moeder is niet meer... maar een gemis is dat voor mij nooit geweest... ze was geen leuk mens.. liefs, Lia |
|
| Miss Rolzoen: | Zaterdag, oktober 09, 2004 07:10 |
| ...Nu ben ik even stil... ...Vind de juiste woorden niet... ...Ik snap het even niet, een moeder houd toch onvoorwaarlijk veel van haar kinderen, steunt ze altijd weer en later als er kleinkinderen komen overlaat ze ook hen met al de liefde die ze in zich heeft, ik althans... ...Ik stuur jou hierbij een warme zonnestraal, om als je het nodig mocht hebben jou hart te verwarmen... Veel liefs en een gemeende knuffel! |
|
| ingrid15: | Vrijdag, oktober 08, 2004 23:37 |
| *..Stilte..* Heel mooi neergezet *kus*knuffel* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||