klassiek
stille klanken verweven met muziek
onhoorbaar is het bijna
ontroering blootgelegd,uniek
luister ik naar Bach,
melodieérend,zwijmel ik zacht
'k ga naar m'n dromen
voort gebracht als klanken in de nacht
luister ik naar Beethoven
wanend op het vlakke water
zacht golvend , zon genietend
Nee,nu niet,ben geen prater
luister ik naar Straus
klanken zuiver,als staal gehardt
zweef ik tussen wolken hoog
weet ik zal niet vallen,raar apart
Luister ik naar Mozart
elze
Reacties op dit gedicht
| Hermans Dirk: | Zondag, oktober 10, 2004 16:20 |
| zeer mooi gedicht | |
| Irdana: | Zondag, oktober 10, 2004 15:27 |
| prachtig verwoord gedicht want het is vaak door het luisteren naar muziek dat je leven word verlicht met liefs Irdana |
|
| Miss Rolzoen: | Zondag, oktober 10, 2004 15:08 |
| Als je er rustig van word zet ik er meteen 1 op... De stilte maakt me telkens weer bang... Liefs |
|
| *Lia *: | Zondag, oktober 10, 2004 14:00 |
| zalig om bij weg te dromen.. voelend luisteren liefs, Lia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||