HIJ ZWIJGT
-oorlog-

verbijsterd knikt hij door zijn knieën
de wereld is gestopt met te bestaan
hij kon zo over kleine dingen mieren
maar dat lijkt nu heel ver van hem vandaan

hier zit hij, aan de oever van gedachten
zijn levenloos, stil lichaam op de straat
hij had gezegd: "blijf binnen op me wachten!"
en juist dáárom is het nu te laat

ze was nog niet begonnen echt te leven
dit kind, zijn dochter, had nog niets misdaan
te laat om daar zijn leven voor te geven
hij had het liefdevol voor haar gedaan


hij knikt niet en blijft maar naar me staren
"ik zei niets, en zei al veel te veel,"
zegt hij

ik krijg hem niet meer tot bedaren

hij zwijgt
de resterende dagen die hij leeft