verwarring besluipt me
als een lont
die aan het fikken gaat…
eenzaamheid omringt me
als een spin
die haar web om me heen weeft…
liefde bedreigt me
als een wolf
die de schapen achterna zit…
tederheid overwelmt me
als een vloedgolf
die het strand overspoelt…
angst voor morgen
vult mijn gedachten
als water
druppelend in een aquarium…
hoe lang zal het duren
voor de laatste druppel me fataal wordt ?