Een poppenspel
Nietig is mijn schim, breekbaar is mijn ziel,
Geketend aan de touwen
die als treurende takken
Van volle wilgen
boven oeverloze vijvers hangen
Ben ik bang,
niets meer dan een marionet,
Een onvolprezen pop,
een ongeschreven sonnet,
Ben ik bang,
een mens te zijn
f.
Reacties op dit gedicht
| Es: | Woensdag, oktober 13, 2004 10:03 |
| Mag ik dan aan je touwtje trekken?? Ahw, inkoppertje Es...;-) Ook zonder kop zeer mooi weer...sluit ergens wel aan bij mijn kneedbaartje...ergens dan. Hm, Es, je lult weer vaag...pffff Kus dan maar? |
|
| wijnand.: | Dinsdag, oktober 12, 2004 19:08 |
| heerlijk om te lezen en we zijn allemaal marionetten | |
| Nooitgeweest: | Dinsdag, oktober 12, 2004 16:44 |
| Prachtig!.. Heel mooi verwoord. Kusj, |
|
| sunset: | Dinsdag, oktober 12, 2004 14:30 |
| Wie niet? Prachtige poëzie in elk geval. Liefs / sunset |
|
| Martine Gieze: | Dinsdag, oktober 12, 2004 14:26 |
| supermooi weer! heel gevoelig! maar wees niet te bang...het kan heel fijn zijn een mens te zijn! liefs,Mart |
|
| de nifter: | Dinsdag, oktober 12, 2004 14:10 |
| vreeselijk (oh nee... shit geen woordspelingen hier.....) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||