nachtstoel
'S nachts durven horen
naar het antwoordt van de regen
stil fluister'nd
met liefléken woorden
vertellend waarom
je bent geboren
op het monotome ritme
van het zacht vallend water
wordt de tijd maar
langzaam later
ontdaan door dat gevoel
ga je maar weer zitten
in je nachtelijke stoel
en weer een nacht voorbij
telkens is het
ik,jij of wij
elze
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||