Laat me slapen...
vandaag...
kan ik niet meer
en ik besluit...
maar te gaan slapen.
oogleden vallen op elkaar;
zodat ik het niet zien zal
oren klappen dicht;
zodat ik het niet meer horen zal
ik wil alleen maar
...dromen...
van mijn werkelijkheid
en niet meer
...horen...
wat hij zei
maar mn gedachten blijven malen
in mijn hoofd
ik kan ze niet meer stoppen
en het maakt me gek
misschien had hij wel gelijk
maar dat wil ik niet
laat mij maar slapen
en maak me zeker niet wakker
voordat de waarheid
me uit mn slaap zal kussen
morgen...
als de regen
mij gedachten
schoon heeft gespoeld
kan ik niet meer
en ik besluit...
maar te gaan slapen.
oogleden vallen op elkaar;
zodat ik het niet zien zal
oren klappen dicht;
zodat ik het niet meer horen zal
ik wil alleen maar
...dromen...
van mijn werkelijkheid
en niet meer
...horen...
wat hij zei
maar mn gedachten blijven malen
in mijn hoofd
ik kan ze niet meer stoppen
en het maakt me gek
misschien had hij wel gelijk
maar dat wil ik niet
laat mij maar slapen
en maak me zeker niet wakker
voordat de waarheid
me uit mn slaap zal kussen
morgen...
als de regen
mij gedachten
schoon heeft gespoeld
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Marieke de Bruijne | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2001 | ||
| Thema's: | ||