waterval van verlangen
een waterval van verlangen
stroomt er door mijn lichaam heen
in mijn diepte gevangen
als verlangen begraven
waarom, alles alleen
geen veilige armen om mij heen
het zal weer gebeuren
en mijn hart intens verscheuren
zielen van de nacht
brengen mij langzaam naar binnen
ik wil niet weer opnieuw beginnen
ik mag niet steunen
ik wil niet opzij
ik wil erbij
ga opzij
ik wil deze armen voelen
en de krachten groeien
ik zal me veilig wanen
en mijn hart zal verwarmen
de kilte van de klanken klinken
zijn macht is in mij gebonden
en de stilte van de droom is voorbij
machtig arme rijk in mijn ziel
grote leegte om mij heen
inerlijk vertrouwen
dat deze leegt
verstarring onstegen
en de mist is verdwenen
en ik, ik ga weer opzij
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Maandag, februari 28, 2005 10:07 |
| Goed je gevoelens beschreven zeg! Succes verder, groet moongirl1982 |
|
