Een beetje bang is iedereen.
Dat is heel normaal.
Het begint al bij de geboorte:
we huilen om het onbekende.
Tegen een kind zeggen we:
wees maar niet bang,
het komt allemaal goed.
Net alsof we alwetend zijn.
Volwassenen worden moeilijker getroost.
Dat komt vooral omdat daar
veel ingewikkelder zaken zijn
waar iemand bang voor is.
In sommige gevallen is er zelfs doodsangst,
en die is heel moeilijk te overwinnen.
Familie en bekenden zijn dan erg nodig,
al kunnen zij die angst maar milderen.
En toch,wie niet alleen staat,
heeft het wel iets makkelijker.
Gedeelde smart is halve smart,
daar is toch iets van waar.
Met angst moet je leren omgaan;
het wordt je niet geleerd.
Wie positief ingesteld is,
heeft al een deel gewonnen.
Daarom durf ik te zeggen:
wees gerust een beetje bang;
het hoort bij het leven,
al is gelukkig zijn leuker.
Helaas heb je niet te kiezen.
Het leven verloopt zoals het zelf wil.
Maar toch kan je het wat sturen:
geef gewoon de moed niet op!