Lieve depressie je doet me zeer,
Met deze ondraagbare pijn.
Ik wil deze marteling niet meer,
Ik ga dood van schaamte.
Dus ik schijf om je te laten weten,
Ik wil jou spel niet meer spelen.
Je hebt mij lang genoeg verweten,
Nu is het wel genoeg!
Dit moet je horen,
Het komt van binnenuit.
Je moet me niet meer storen,
Mijn leven gaat verder zonder jou
Maar nee, ik ben hier nog steeds,
En jij blijft bij me.
Wij zijn iets compleets,
Maar dat wil ik nu niet meer.
Hoe hoger jij je barieres maakt,
Hoe langer ik wordt.
Hoe vaak jij ook mijn hart raakt,
Hoe sterker ik wordt.
De pijn die jij met mij confronteerd,
Daar wordt ik harder van.
Door jou heb ik veel geleerd,
Over het leven en mezelf.
Hoe meer jij mijn krachten verzwakt,
Hoe meer ik zou vechten om ze terug te krijgen.
Hoe graag jij er ook naar snakt,
Ik zet mezelf ten strijde.
Hoe zwakker jij mijn gebroken lichaam maakt,
Hoe sneller ik weer opsta.
Hoe meer problemen jij verookzaakt,
Behoed ik mijzelf.
Hoe dieper jij in mij probeert te snijden,
Hoe groter mijn pijngrens wordt.
Hoe meer jij me probeerd te misleiden,
Ik trap er steeds minder in.
Hoe meer jij mijn gedachten verstoord,
Hoe scherper ik op ga letten.
Hoe meer jij mijn zinnen verwoord,
Hoe zelfstandiger ik wordt.
Jij kan mijn mening laten verdwijnen in een waas,
Jij kan mijn zelfvetrouwen vermoorden.
Jij kan mij laten voelen als een dwaas,
Maar mijn hopen zal ik blijven houden.
Jij kan mijn stem laten zwijgen,
Jij kan zelfs mijn oren doven.
Met slapeloze nachten kun je dreigen,
Maar ik zal mijn angsten overwinnen.
Jij kan mijn blijheid afwijzen,
Jij kan mijn ambitie negeren.
Jij kan mij elke dat bewijzen,
Dat ik het leven niet waard ben.
Lieve depressie, je doet me zeer,
Elke dag maar weer.
Elke maand keer op keer,
Elk jaar meer en meer....