In mijn donkerste uur,
Ben ik alleen.
Ik voel de depressie,
Die mijn ziel verkracht.
Ik voel dat niemand om me geeft,
Al zeggen ze wel dat het zo is.
Toch elke dag en elke nacht,
Voel ik me ongelukkig..
Ik voel dat er niets ander is,
Om me te steunen in mijn strijd.
Dus ik zet me schrap,
Voor alles wat komen gaat.
Dit leven wil mij niet,
Waarom probeer ik het nog?
Ik val steeds verder in de put,
Ik kan zelfs niet meer huilen
Ik wil huilen voor alles wat ik kwijt ben geraakt,
En iedereen die ik pijn heb gedaan.
Ik wil huilen voor mezlef,
Zodat ik mijn tranen kan zien.
Dus als ik ga liggen om te slapen,
Zeg ik de dag gedag.
Ik sluit alles af,
En begin elke dag opnieuw.