EEN STEELS ONTWIJKEN
een steels ontwijken
ik zoek je
zie je soms
in vogelvlucht
een steels ontwijken
een langzaam stijgen
op warme lucht
zie je
in een vallend blad
dat nog de kleuren
van de zomer had
dat dwarrelend ontluistert
omdat de wind
de herfst fluistert
ik zie je
voel je armen
om me heen
de zon zal kiezen
maar de winter zal
ons zomersprookje
niet kunnen bevriezen
wil melker
16/10/2004
Reacties op dit gedicht
| *anneke*: | Zaterdag, oktober 16, 2004 14:55 |
| heerlijk dat je nog in sprookjes kunt geloven.... liefs, namasté, An |
|
| psych: | Zaterdag, oktober 16, 2004 13:22 |
| heel mooi Wil,mooie zinnen ,,,liefs,,,psycho,,, |
|
| Diane: | Zaterdag, oktober 16, 2004 12:07 |
| Prachtig Wil laat je maar meevoeren in je zomerse geluk. Maakt de winter warm. Liefs Diane |
|
| Raira: | Zaterdag, oktober 16, 2004 09:39 |
| als er wordt gezweefd op warme lucht vallend blad zomerse kleur blijft spreken het sprookje bevriezen geen kans geeft voelt de fluisterende wind als een warme deken Het is als vanouds weer een prachtig gedicht Wil hoewel ik hier heel veel nieuws uit proef en ik geniet opnieuw weer van je prachtige teksten liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||