DANJAWA!
Mijn strijd in hoop is nu gestreden,
wat blijft is pijn, herinnering.
Een toekomst, verloren in het verleden,
peilloos mijn verdriet, wat geluk verving.
Al mijn liefde zou haar behoren,
mijn leven zou ik willen geven.
Maar haar hart blijft kil, bevroren,
voor mij geen plaats meer, in haar leven.
Mijn strijd om haar, verleden tijd, verloren,
geen deel meer zijn van haar bestaan.
Haar hart zal nimmer nog, aan aan mij behoren,
het pad van eenzaamheid, mijn lot, zal ik nu begaan.
Toch zal de liefde die ik voor haar voel,
eeuwig duren, nooit ten onder gaan.
En eens zal zij begrijpen, wat ik bedoel,
als ook zij eens weer, alleen zal staan.
Gerard